Esperanto estas lingvo kun regula gramatiko, sen esceptoj. La radikoj de la vortoj, finaĵoj, prefiksoj kaj sufiksoj estas sen esceptoj. El ĉi tio sekvas notinda avantaĵo por la rapida lernado kaj perfekta esprimo de la pensoj.
Tre frue ĉiu lernanto povas diri: Mi parolas Esperante. Aŭ: Mi parolas iomete. Kaj vi? Vi povas respondi: Mi parolas iomete. Nun mi ekzercas min nur en la prononco.
La iniciatinto de Esperanto estis la juna medicinisto-okulisto Doktoro Ludoviko Lazaro Zamenhof, aŭtoro de la unua gramatiko (en mil okcent okdek sep – 1887). Eble iu jam diris al vi, antaŭ statuo en placo de via urbo: Tiu estas la fondinto de Esperanto.
La internacia lingvo devas esti sen diskriminacio. Do, ĝi devas esti neŭtrala lingvo. Neniu nacia lingvo taŭgas por esti internacia. Jen la devizo de la esperantistaro: "Por ĉiu popolo sia idiomo, Esperanto por ĉiuj popoloj".
Esperanto estas la lingvo de la internacia kulturo. Nia unua cirklo kun propraj uzoj kaj kutimoj estas la familio. Poste venas la cirklo de amikoj, la urbo, la regiono, la provinco, la nacio. Fine venas la internacia cirklo. Via personeco ne estos kompleta, se vi forgesos la homaron.
Ni uzu do la verdan stelon de Esperanto sur nia brusto. Vidu, mi havas verdan stelon; do mi estas esperantisto.
(Baza Esperanto - Evaldo Pauli)
Nenhum comentário:
Postar um comentário